(= P. excelsa Link., P. vulgaris Link., Pinus Abies L., Pinus excelsa Lam.)
eng. Common spruce, Norway spruce
fran. Epicéa
njem. Fichte, Rottanne
tal. Picea comune
Varijabilnost - morfološka varijabilnost obične smreke očituje se u mnogim svojstvima kao što su habitus, grananje, iglice, boja i veličina češera, oblik češernih ljusaka, sjemenke, dlakavost izbojaka, boja i struktura kore. Početak izučavanja varijabilnosti morfoloških karakteristika proteže se unazad 200 godina kada je Beckmann 1777. godine ustanovio da postoje smreke s crvenim (var. erytrocarpa) i zelenim (var. chlorocarpa) češerima. Na osnovi grananja postoje tipovi: češljasti - grane drugog i trećeg reda su tanke, slabo razgranate i vise vertikalno prema dolje; četkasti - grane drugog i trećeg reda su guste, kratke i usmjerene na sve strane; horizontalni - postrane grane su grube i horizontalno su otklonjene od glavnih grana. Na osnovi oblika češernih ljusaka ustanovljeno je više varijeteta i formi, koje se mogu svrstati u dvije skupine: češerne ljuske zaobljene ili tupe (ssp. alpestris Brüg., var. abies Golub., var. altaica Tepl., var. artica Lindg., var. europaea Tepl., var. obtusata Pacz., var. urelensis Tepl., f. europaea Mez., f. ovata Prieh., f. rotundata Prieh., tip arrotondato Susmel) i češerne ljuske više ili manje produljene, ušiljene i nazubljene (var. acuminata Beck., var. apiculata Beck., var. germanica Lind., var. ligulata Pacz., f. acuminata Maz.). S obzirom na boju češera Fukarek još razlikuje četiri forme (lutea, viridis, rosea, violacea). Boja kore varira od crvenkaste do sive, dok se na osnovi strukture kore razlikuju dva tipa smreke - jedan tip ima glatku i sivu koru, a drugi tip nešto grublju i sivocrvenkastu koru. Obična smreka ima preko 100 kultivara i formi koji se koriste u hortikulturi.
Povratak na abecedni popis